Zielony płot z iglaków

Jesteście na etapie projektowania ogrodu? A może przed lub w trakcie wprowadzania zmian w przestrzeni zielonej wokół domu? Marzy się Wam zielony płot z iglaków, które dadzą trochę prywatności? Jeśli tak, to z pewnością zastanawiacie się co zrobić, aby posadzone wzdłuż płotu tuje pięknie rosły, podłoże ładnie się eksponowało, a trawa nie przerastała.

Ale od początku:-) Przede wszystkim należy wybrać gatunek iglaków. Jeśli mają to być tuje, trzeba zastanowić się, czy zielony płot ma być zwarty, gęsty, chroniący od wiatru, pyłu, hałasu, czy też częściowo przysłaniający, ale jednocześnie dający trochę prywatności.

Idealnie do "żywych płotów" sprawdzają się trzy gatunki iglaków:
- tuja brabant
- tuja gelderland
- tuja szmaragd

Tuja brabant jest rozłożystym, wysokim krzewem; po kilku latach osiąga wysokość 3-4 m. wys. docelowo nawet ok. 10 m. o dość luźnym, kolumnowym lub stożkowatym pokroju i krótkich konarach. Jej łuski mają kolor jasnozielony, który tylko nieznacznie ciemnieje na okres zimy. Łuskowate igły wyrastają dość gęsto na wiotkich, mocno rozgałęzionych, spłaszczonych pędach. Odmiana ta ma tendencję do tworzenia dużej ilości szyszek, które na początku są miękkie i żółto-zielone, z czasem stają się sztywne i brązowe. Brabanty idealnie nadają się na żywopłoty, a ich dodatkową zaletą jest szybki wzrost oraz odporność na niskie temperatury, zimowe wiatry, zanieczyszczone, miejskie powietrze i przycinanie.

Tuja gelderland to także szybko rosnące drzewo o zwartym pokroju, osiągające po 10 latach uprawy nawet 4 m wysokości. Gałązki są płaskie, ułożone naprzeciwlegle wzdłuż pędów, pokryte silnie spłaszczonymi, ciemnozielonymi i błyszczącymi łuskami. Drzewo wymaga gleb żyznych, wilgotnych, przepuszczalnych oraz stanowisk słonecznych lub półcienistych. Odmiana idealnie nadaje się na szpalery lub strzyżone żywopłoty w ogrodach przydomowych. Gęstość sadzenia co 0,6-0,8 m.

Tuja szmaragd jest najbardziej lubianą i najchętniej sadzoną w ogrodach odmianą żywotnika. Dzięki eleganckiemu pokrojowi i pięknej barwie igieł zyskała sobie duże grono miłośników. Odmiana charakteryzuje się zwartym, regularnym i nieco stożkowatym pokrojem oraz piękną, intensywnie zieloną barwą łusek, która utrzymuje się również zimą. Dodatkową zaletą tej odmiany jest wytwarzanie bardzo niewielkiej ilości małych, prawie niewidocznych szyszek, które w przypadku innych tui mogą pojawiać się na krzewie bardzo licznie, przez co obniżają ich walory dekoracyjne. Jest krzewem szybko rosnącym, którego przyrosty roczne dochodzą nawet do ok. 25-35 cm. Po kilku latach roślina może mieć ok. 2 m wysokości; ostatecznie nawet ok. 8 m.

Kiedy posadzimy już iglaki trzeba pamiętać o zabezpieczeniu przestrzeni pod krzewami. Będzie to ochrona przed przerastaniem trawy, ale także ułatwienie sobie pracy podczas koszenia trawnika. W pierwszym etapie należy kupić w sklepie ogrodniczym agrowłókninę. Do kupienia są różne rodzaje, ja proponuję czarną, wzmacnianą. Następnie należy ją odpowiednio przyciąć i ułożyć na całej przestrzeni pod krzewami i wokół nich. Ostatni krok to wysypanie kory bądź innego materiału dekoracyjnego. Najlepszym rozwiązaniem według mnie i w dodatku trwałym oraz nowoczesnym są... kamienie. Obecnie dostępne są różne gatunki, kolory, wielkości. Ja osobiście lubię drobne otoczaki. Jesteście ciekawi efektu końcowego? Bardzo proszę, zapraszam do galerii:-)